Moje tęsknoty za polską kulturą

Wieczór, gorąca herbata i Zwierciadło, które właśnie przyszło.

Przeglądam pismo z namaszczeniem, bo po pierwsze uwielbiam je już od 10 lat a po drugie jest to jedna z moich niteczek łączących mnie z Polską, mocna nitka, której nie chcę zerwać. Siedzę więc sobie, pochylona nad magazynem, chłonę wszystkie artykuły, czytam o sprawach, które stają się coraz bardziej mi obce. Dostrzegam, że obcy stają się ludzie, z którymi przeprowadzane są tam wywiady, wielu osób już nie pamiętam. Poczułam, że coraz bardziej odpływam od polskiej kultury. Kiedy zobaczyłam, że w kinach będzie nowy polski film, (Tomasz Kot zagra Religę), że w księgarniach pojawiają się kolejne polskie tytuły (Andrzej Stasiuk!) i że będzie adaptacja powieści Doroty Masłowskiej z Danusią Szaflarską w roli głównej – do oczu napłynęły mi łzy. Zrobiło mi się żal, że nie mogę pójść i po prostu po te rzeczy sięgnąć.

Jak mi tego strasznie brakuje! Brakuje mi kontaktu z polskim kinem (kocham polskie kino!) i teatrem, brakuje mi polskich księgarń, kiosków Ruchu i polskich bibliotek! Co prawda przywożę sobie dwa razy do roku trochę książek i filmów z Polski, ale to nie to samo. Przyjeżdżają do Sztokholmu parę razy do roku teatry i kabarety. Lato było piękne, obfitowało w inne atrakcje, ale pod tym względem była posucha. Jesienią i zimą jest zawsze kilka polskich przedstawień, w minioną niedzielę byłam na kabarecie Neonówka, za tydzień przyjeżdża wspaniały Piotr Fronczewski. Ale to dla mnie jest jak kropla w morzu.

I jakby na pocieszenie dowiaduję się, że Towarzystwo Przyjaciół Biblioteki Polskiej w Sztokholmie organizuje Kiermasz Książki Używanej. Stęskniona i złakniona polskiej literatury oraz ciekawa tego miejsca udałam się dzisiaj do OPON-u (Ośrodek Polskich Organizacji Niepodległościowych).

W OPON-ie znajduje się duża biblioteka polskich książek – prawie 10  tysięcy tytułów. Kiermasze książek odbywają się tutaj od czasu do czasu, ale ja byłam na tym kiermaszu pierwszy raz. I myślę, że nie ostatni.

Bardzo przyjemny był tam gwar języka polskiego, miło też było porozmawiać z innymi ludźmi, z innymi Polakami, którzy być może czują to samo, co ja. Kupiłam 10 książek – oboje z mężem wybieraliśmy książki, każde dla siebie.

I tak sobie przyszłam do domu, bogatsza o parę książek, których już nikt nie chciał, kładę je na stole, na którym zawsze piętrzą się inne książki, rozkładam je wokół siebie, dookoła, jakbym budowała twierdzę, pośpiesznie i niecierpliwie zaparzam kolejną kawę, sięgam po jedną z powieści, otwieram na pierwszej stronie…

… i znikam.